De finale

[Tim]

De Apotheose van het seizoen is de finale van de play-offs. Dit jaar stonden My Slimy Valentine, het afzichtelijke Nurgle team, met als coach (minstens) drievoudig kampioen Mats, tegenover Soylent Greens, het Orkengespuis dat geleid werd door Tim. Voor hem was het trouwens de eerste keer dat hij de finale mocht spelen. En het is prachtig BloodBowlweer vandaag.

De teams verschillen nauwelijks in teamwaarde en zijn dus ten aan elkaar gewaagd. Mats heeft dankzij zijn hogere positie het voordeel van te kiezen wie er begint en hij kiest ervoor om zelf eerst de aftrap te geven.

Bij de Kick-off lijkt de bal eerst recht op de thrower te gaan belanden, maar een windstoot beslist daar anders over. In de scrimmage zien we dat er 1 Warrior neergaat, de andere geduwd wordt en dat het Beast ook neergaat. Het signaal voor de Dirty Player om eens te laten zien waarom de Orken de vuile schoen verdiend hebben. Het beest moet vanaf dan onverrichterzake recuperen van een knock-out. Voorts gebeurt er maar weinig spectaculairs. De valentijntjes halen uit naar de Orks met een venijnige blitz en zetten intussen een defensieve lijn op. De uitploeg kiest voor een afwachtende tactiek. Uiteindelijk komt er druk op de baldrager, na een serie van blocks, die gefnuikt werden door de talrijke foul appearance. Mats krijgt 2 keer 2d op de baldrager, waarbij elk sterretje en de Block voldoende zijn om de thrower neer te halen, maar vindt geen treffend resultaat. Positioneel staat de baldrager langs een kant vast, maar aan de flank bevindt er zich een mooie ruimte, nu Mats z’n Pestigors gebruikt had om de baldrager neer te werken. Er werd eerst een Blitzer vooruitgestuurd, dan volgde de thrower, die enkel hoefde te dodgen op een 2 en vervolgens een hand-off diende te maken naar die blitzer op een 4, vanwege een Disturbing Presence, die trouwens eerst over het hoofd gezien werd. Het doorgeven van de bal verliep probleemloos en de Nurgle stonden in een slechte positie. Zelfs na 2 beurten konden ze geen echte bedreiging vormen voor de 0-1 in beurt 6.

In de aftrap van de 2e drive vliegt de bal naar achter. Er kan in de 6e beurt geen opening gemaakt worden, maar na enig stuntwerk wel in de 7e. De bal wordt gepast, gevangen, er wordt geblitzt, gedodged en ook een beslissende going gefaald. Het resultaat is dat de man in de diepte KO gaat en het 0-1 blijft.

In de 2e helft besluiten 4 belangrijke KO’s verder te suffen op de Nurglebank. Het resultaat is dat Mats nu een aantal mindere spelers moet opstellen. My Slimy Valentine lijkt eerst te willen doorbreken op de linkerflank, maar kiest er uiteindelijk voor hun kans te wagen met een flankwissel. De bal wordt weer doorgegeven en net als de vorige keer gaat ook nu de baldrager neer na een gefaalde going. De Greens profiteren optimaal en slaan niet enkel wat Nurgle warriors van het veld, ze rapen ook de bal op en gaan er mee naar voor. Mats krijgt nog een kans om met 2d op de baldrager te gaan meppen, maar faalt zijn dodge. Het resultaat is dat de Orks nu helemaal de tegenstand tot puree stampen en onbedreigd aan de endzone postvatten. De Nurglefans zien met lede ogen aan hoe hun kans op de titel finaal de grond in wordt geboord. In de 16e beurt is de eindstand 0-2.

Een stevig partijtje was het, waarbij we vooral Mats’ onfortuinijke rollen onthouden. De Claw Mighty Blow penetreerde weliswaar wel wat pantsers, maar kwam nooit verder dan stunneds. Dan waren er nog de beslissende goings om te gaan scoren, waarbij de reroll weg was en de rampzalige KO-rolls in de 2e helft.
Langs mijn kant kan ik in de 1e helft slechte armourrolls en foul appearance rolls voorleggen, die dan ruimschoots gecompenseerd werden door de slachtpartij in de 2e helft. Ik denk nog altijd dat ik de juiste keuze maakte toen ik ervoor koos om er met de bal vandoor te gaan, ondanks dat ik een 4+ nodig had.

Op het moment dat de match gedaan was kwamen de felicitaties van alle kanten toe, maar het drong toen nog niet echt door dat ik kampioen was. Te veel concentratie en het op voorhand blij zijn met de tweede plaats zorgden ervoor dat het maar pas een dag erna tot me doordrong. Ik kijk nu uiteraard wel uit naar de bekeruitreikingen.

[Da Great MC]

Grappig dat we tegelijk een wedstrijdverslag schrijven, ze lijken wel een beetje op elkaar

[Tim]

Dat heet dan timing he.

Ik wheb wel een fout in m'n verslag, die block op het einde faalde inderdaad niet door een dodge, maar door een kopje. Maar ik heb altijd wel ergens een vaag momentje als ik een verslag schrijf. Als je de verslagen samen legt krijg je wel een mooi totaalbeeld.